Intrinsieke kracht

Een organisatie is potentieel een bedriegelijke verschijning. Wat nu succesvol is ligt morgen aan het infuus of verdwijnt van het schaakbord. Frontaal is de organisatie onoverwinnelijk maar op een onverwachte klap tegen de zijkant is het niet berekend. Je ziet het niet aankomen door de voorruit en de achteruitkijkspiegel. Het komt van de zijkant. De klap is hard genoeg om de grip kwijt te rijken. Overstuur en onderstuur. Klaar en uit...... piep! Groot of klein maakt niet uit. Alleen het geluid van de finale klap maakt het verschil.

Evengoed denk ik dat organisaties merendeels van de markt verdwijnen door voor de handliggende aspecten die gewoon zichtbaar zijn als er gekeken wordt. Duidelijk is dat een organisatie in de tijd gezien altijd klappen van de buitenwereld krijgt. Het mooiste is als de organisatie de klap ziet aankomen en zo krachtig is dat deze de klap kan opvangen. De klap zien aankomen heeft vooral te maken met een alerte en open mind van de organisatie als geheel en daarmee van de mensen die erin vertoefen. Het gaat om het bewustzijn dat geen enkele succes vanzelfsprekend en voor eeuwig is. Koester de succesformule en raak er niet in verstrikt.

De kracht van een organisatie is intrigerend. Misschien wel omdat deze juist het meest bedriegelijk is. Financiële kracht, hoewel dit een beetje uit de mode is, is een mooie meetbare graadmeter. De experts kunnen het er over oneens zijn maar basaal komt het neer op je rendement, de mate van schulden die je hebt in relatie tot je waarde, je orderpositie en nog paar van die dingen. Grote probleem met dit soort parameters is dat zij per definitie slechts een afgeleide waarde zijn. Anders gezegd de financiële positie van een organisatie in een historisch resultaat. Staat een organisatie er financieel goed voor dan gelden hiervoor de complimenten voor gisteren. Staat het er nu goed voor dan is de kans dat de organisatie er morgen nog is groter dan wanneer dit niet zo zou zijn. Het zegt weinig over de volgende week. Financiën zijn daarmee niet het ding waar het echt om gaat.

De klap wordt opgevangen door de intrinsieke kracht van de organisatie. Ik zie dit als de mate waarin een organisatie in staat is om te reageren op de veranderde omstandigheid, acceleratievermogen. Dit gaat over de mensen kriskras in de piramide of de pancake. Het gaat om de vitaliteit om bestaande paradigma's (waaronder verdienmodellen) direct ter discussie te kunnen stellen en de power om nieuwe direct door te kunnen vertalen in daadwerkelijke exposure op de markt. De vraag die organisaties zich hierin kunnen stellen is of de harde en de zachte condities ingevuld zijn om dit daadwerkelijk doen. Dit is een erg subtiel proces om vast te stellen. Het is niet eenvoudig te definieren. Het is geen fenomeen dat je maandagochtend invoert. Je kan er maandagochtend wel mee beginnen.

In mijn visie kunnen organisaties die er financieel goed voorstaan in hun wezen arm zijn. Een man aan lager wal die nog rondloopt in de nette kleren van betere tijden.