De relatie van de mens met veranderingen is paradoxaal. Veranderingen vinden sowieso plaats, of we er nu wel of niet op sturen. Ze geschieden. Het beste wat we kunnen is deze met ons bescheiden mentale vermogen, voor wat wij aannemen, in de gewenste richting te sturen. Dat is mogelijk. We willen verandering, hebben het nodig en verzetten ons maximaal. Stoppen kunnen we het niet. Het maakt niet of het op persoonlijk, organisatie, maatschappelijk, nationaal of mondiaal niveau is. De blues is gelijk.
De mens gedraagt zich gelijk aan de eigenschappen van massa. Als we vaart hebben willen we van nature rechtdoor. Massa neemt niet spontaan een bocht, alleen als er massa op het pad ligt verandert massa van koers. Ik begeef me niet op het terrein van de natuurkunde, misschien beweer ik nu al iets wat geen steek houdt, de onwetende weet dat niet. Er zal vast een formule zijn die het gedrag van massa bepaald.
Bij mensen gaat de formule over gemak en zekerheid. Rechtdoor kost minder energie, lage toeren, stuur recht en tijd om om je heen te kijken. Rechtdoor geeft zekerheid, je ziet waar je heen gaat zonder bochten waar je alleen maar in je voorstellingsvermogen door heen kan kijken.
Onzekerheid wordt vertaald in rationele argumenten om de verandering te stoppen of te sturen in een richting die niet met de kern van de noodzaak te maken heeft. Het punt wat ik wil maken is dat het streven naar zekerheid een fact of life is. Net als verandering. Het enige concept wat we kunnen laten varen is die van continuïteit in onveranderlijke vorm. Wie hier de zekerheid zoekt vindt frustratie.
Zekerheid zit in de verandering. Het is de ideale lijn door elke bocht. Vlieg je uit de bocht dan ben je een stap dichterbij het vinden van de ideale lijn. Het vinden van de ideale lijn is een mindset, een weg van vallen en opstaan, beschikken over een helder uitzicht, het vermogen om minimaal af te remmen en te schakelen wanneer het nodig is. Massa leert niet van de confrontatie met massa. Mensen kunnen er van leren als ze de keuze maken om dit te doen.
De mens gedraagt zich gelijk aan de eigenschappen van massa. Als we vaart hebben willen we van nature rechtdoor. Massa neemt niet spontaan een bocht, alleen als er massa op het pad ligt verandert massa van koers. Ik begeef me niet op het terrein van de natuurkunde, misschien beweer ik nu al iets wat geen steek houdt, de onwetende weet dat niet. Er zal vast een formule zijn die het gedrag van massa bepaald.
Bij mensen gaat de formule over gemak en zekerheid. Rechtdoor kost minder energie, lage toeren, stuur recht en tijd om om je heen te kijken. Rechtdoor geeft zekerheid, je ziet waar je heen gaat zonder bochten waar je alleen maar in je voorstellingsvermogen door heen kan kijken.
Onzekerheid wordt vertaald in rationele argumenten om de verandering te stoppen of te sturen in een richting die niet met de kern van de noodzaak te maken heeft. Het punt wat ik wil maken is dat het streven naar zekerheid een fact of life is. Net als verandering. Het enige concept wat we kunnen laten varen is die van continuïteit in onveranderlijke vorm. Wie hier de zekerheid zoekt vindt frustratie.
Zekerheid zit in de verandering. Het is de ideale lijn door elke bocht. Vlieg je uit de bocht dan ben je een stap dichterbij het vinden van de ideale lijn. Het vinden van de ideale lijn is een mindset, een weg van vallen en opstaan, beschikken over een helder uitzicht, het vermogen om minimaal af te remmen en te schakelen wanneer het nodig is. Massa leert niet van de confrontatie met massa. Mensen kunnen er van leren als ze de keuze maken om dit te doen.
