De basis van leiderschap ligt in ontvankelijkheid. Onbevooroordeeld kijken naar jezelf, de wereld, de mensen om je heen en kijken hoe je jouw doelen effectief kan verbinden met de doelen van je omgeving. De denkbeeldige andere kant van ontvankelijkheid is evengoed niet minder belangrijk. Dit gaat om het bewust beperken van de werkelijkheid om koers te kiezen en vast te houden. Dit ligt genuanceerd. De koers, je persoonlijke route of die in een georganiseerde context, komt tot stand door een ontvankelijke blik. Hier stop je nooit mee maar de beschouwende vraagstelling tendeert naar een hoger niveau, tot de eerst volgende crisis. Tegelijk kan er geen richting ontstaan zonder keuze, tenzij elke uitkomst goed is. Ik denk dat dit een essentieel eigenschap is van leiders, keuzes durven maken en deze uitdragen. Het impliceert de kans op falen en succes. Het uitdragen heeft een leidend (sturend) effect op de omgeving.
Projecteer je leiderschap op een organisatie dan denk ik dat leiderschap vraagt om een mantra, een succes logica waarmee het collectief geleid wordt in een bepaalde richting. Je kan dit ook een formule noemen. Leiderschap wordt krachtig als deze als een drum beat hoorbaar en voelbaar is.
29 okt 2011
Coachingsprofiel
De kracht van coaching zit in de kunst van gespreksvoering. We praten veel en zeggen doorgaans weinig. Hoe lang is het geleden dat jij een gesprek hebt gehad waarin jij precies kon aangeven hoe jij het ziet, wat jij wil en wat jij denkt dat je tegenhoudt? Zo'n gesprek waarna je je eigen gedachten op orde hebt, alleen jouw doel centraal stond, je alles weer scherp ziet en de ballast achter je laat.
Frisse lucht in je hoofd!
Frisse lucht in je hoofd!
Het maakt niet of het gaat om het bereiken van zakelijke of persoonlijke doelen. Die zijn niet los van elkaar te zien. De clou is dat je uitvindt wat je wilt en zicht krijgt hoe je eigen gedachten jezelf en je omgeving positief of negatief beïnvloeden in het realiseren van je doelen.
Coachingsstijl
Mijn coachingsstijl bestaat uit een mix van socratische gesprekvoering, intuïtie, humor, relativeringsvermogen en zakelijke en filosofische inzichten. Ik luister naar wat je zegt en wil en geef je feedback op wat ik zie en hoor. Doorgaans verfrissend, mogelijk verrassend.
Passie
Ik ben geboeid door het ongekende potentieel van mensen en tegelijk het vermogen waarmee mensen zichzelf in een houtgreep houden. Het is mijn passie om mensen te helpen hun doelen te bereiken en zelf gecreëerde hinderenissen op te lossen.
Referenties
Mijn clientèle is even divers als het soort vraagstukken waarvoor een beroep op mij gedaan wordt. Doorgaans heb ik coachingsrelaties met bestuurders, directies, management en professionals in overheids- en adviesorganisaties. De vraagstukken variëren en komen tegelijk in essentie m.i. op universele problematiek neer, persoonlijke effectiviteit. Naast individuele coaching begeleid ik tevens directie- en managementteams.
Referenties zijn op verzoek te overleggen.
Achtergrond
Vanaf mijn jeugd ben ik geïnteresseerd in alles wat met filosofie en psychologie te maken heeft. Door de veelheid aan onderwerpen waarin ik me verdiept heb ben ik een soort rode draad in de verschillende stromingen gaan zien. Geen rocket sciences, wel essentieel. Professioneel heb ik een uitgebreide achtergrond in de advieswereld (verandervraagstukken), publieke domein, commercie, ict en risicomanagementvraagstukken.
Voor mijn persoonlijke ontwikkeling heb ik verschillende trainingen gevolgd op het vlak van leiderschap en effectiviteit. Daarnaast denk ik dat de praktijk de beste slijpsteen is.
Contact
Laat me weten als ik iets voor je kan betekenen, sderingh@deloitte.nl
22 okt 2011
Mobiliseren van collectief (leiderschap)
Over leiderschap is veel te zeggen. Het is een machtig interessant onderwerp; het raakt de grote issues waar de wereld mee kampt, het gaat over het succes van organisaties en het gaat in de kern vooral over mensen die zichzelf uitvinden. Dit laatste zie ik als raison d'etre van de mensheid. Heb je jezelf uitgevonden (ben jezelf aan het uitvinden) dan is het vinden van koers een logisch en natuurlijk gevolg. Leiderschap is het verbinden van jouw koers aan de koers van anderen. Jij bent van betekenis in het vinden of afleggen van de koers van een ander en andersom. Mobiliseren van collectief.
In perspectief van tijd gezien kom je elkaar ergens tegen en leg je een deel van de reis met verschillende eindbestemming samen af. Dit deel leg je anders af en dan dat beide alleen gedaan zouden hebben, symbiose. De muis en de olifant die samen op de brug stampen. Er zijn nogal wat eigenschappen die toegedicht worden aan leiders en leiderschap.Wat mij betreft is de belangrijkste en niet de minst uitdagende 'ontvankelijkheid'. Ontvankelijkheid in de zin van: openheid, vatbaarheid, gevoeligheid, receptiviteit, sensibiliteit, susceptibiliteit.
Ontvankelijkheid is nodig om met een open blik te kijken naar jezelf, de betekenis te doorgronden van feedback en jouw koers te ontdekken en die van de ander die op je pad komt. Ontvankelijk zijn betekent dat je in staat bent je conceptuele bril van waarden op de werkelijkheid af te zetten. Dit is niet onmogelijk, evengoed niet eenvoudig. Je conceptuele bril van de werkelijk (hoe jij de werkelijkheid invult) is geen fact of life, deze is ontstaan. Zoals die ontstaan is kan je deze ook afbouwen, aanpassen of misschien bij tijd en wijle afzetten. Het gaat niet over het werken met je verstand en de slimme woorden die je aan je gedachten geeft, het gaat er over dat wat je zegt, denkt en doet, wat dat doet met het gevoel in je kleine teen en in de kleine teen van de ander.
Het begint bij het bewustzijn dat je zelf 'een' beeld van de werkelijkheid creëert, ik ben ervan overtuigd dat er niet een andere werkelijk bestaat dan je eigen of die we in een context met elkaar afspreken. Als je dat kan aannemen kan je zien wat de fundamenten (waarden, overtuigingen) van je werkelijkheidsbeeld zijn. Als je dat doorleeft dan weet je dat er geen één soort gelijk bestaat, voorkom je het wezen van conflict en heb je de sleutel in handen om effectief te verbinden. Waar geen verbinding is, is geen leiderschap. Verbinding gaat over waardevrij zijn, belangstelling en waardering hebben voor gezichtspunten. Vanuit verbinding wordt beinvloeding mogelijk. Leiderschap is beinvloeden.
Als er geen één soort gelijk (waarde) bestaat kan je profiteren van inzichten van een ander soort gelijk.One way or the other, we will get there! De schaarste van één gelijk gaat over in overvloed aan inzicht.
De crux is om ontvankelijkheid vast te houden als je persoonlijke noodzaak daartoe minder wordt. Bedenk waar je comfort aan ontleent om het te doen zoals jij het wil en ziet.
In perspectief van tijd gezien kom je elkaar ergens tegen en leg je een deel van de reis met verschillende eindbestemming samen af. Dit deel leg je anders af en dan dat beide alleen gedaan zouden hebben, symbiose. De muis en de olifant die samen op de brug stampen. Er zijn nogal wat eigenschappen die toegedicht worden aan leiders en leiderschap.Wat mij betreft is de belangrijkste en niet de minst uitdagende 'ontvankelijkheid'. Ontvankelijkheid in de zin van: openheid, vatbaarheid, gevoeligheid, receptiviteit, sensibiliteit, susceptibiliteit.
Ontvankelijkheid is nodig om met een open blik te kijken naar jezelf, de betekenis te doorgronden van feedback en jouw koers te ontdekken en die van de ander die op je pad komt. Ontvankelijk zijn betekent dat je in staat bent je conceptuele bril van waarden op de werkelijkheid af te zetten. Dit is niet onmogelijk, evengoed niet eenvoudig. Je conceptuele bril van de werkelijk (hoe jij de werkelijkheid invult) is geen fact of life, deze is ontstaan. Zoals die ontstaan is kan je deze ook afbouwen, aanpassen of misschien bij tijd en wijle afzetten. Het gaat niet over het werken met je verstand en de slimme woorden die je aan je gedachten geeft, het gaat er over dat wat je zegt, denkt en doet, wat dat doet met het gevoel in je kleine teen en in de kleine teen van de ander.
Het begint bij het bewustzijn dat je zelf 'een' beeld van de werkelijkheid creëert, ik ben ervan overtuigd dat er niet een andere werkelijk bestaat dan je eigen of die we in een context met elkaar afspreken. Als je dat kan aannemen kan je zien wat de fundamenten (waarden, overtuigingen) van je werkelijkheidsbeeld zijn. Als je dat doorleeft dan weet je dat er geen één soort gelijk bestaat, voorkom je het wezen van conflict en heb je de sleutel in handen om effectief te verbinden. Waar geen verbinding is, is geen leiderschap. Verbinding gaat over waardevrij zijn, belangstelling en waardering hebben voor gezichtspunten. Vanuit verbinding wordt beinvloeding mogelijk. Leiderschap is beinvloeden.
Als er geen één soort gelijk (waarde) bestaat kan je profiteren van inzichten van een ander soort gelijk.One way or the other, we will get there! De schaarste van één gelijk gaat over in overvloed aan inzicht.
De crux is om ontvankelijkheid vast te houden als je persoonlijke noodzaak daartoe minder wordt. Bedenk waar je comfort aan ontleent om het te doen zoals jij het wil en ziet.
14 okt 2011
Van crisis naar crisis
Een organisatie is een specifiek systeem waarin individuen interacteren om gemeenschappelijke en individuele doelen te realiseren. Als de mens complex is in wat hem beweegt dan is een organisatie dit ook. Teken je de kaart van oorzaak en gevolg op het niveau van menselijk acteren dan teken je deze ook op organisatieniveau, volgens mij gaat het alleen om een verschil in abstractieniveau's. Snap je het wezen van de mens, dan snap je het wezen van een organisatie. Een bescheiden mens zal die claim niet snel leggen. It's about knowing, you don't know. Als je het niet weet blijf je kijken, dit is nodig om te zien.
Als je beide systemen beziet in het perspectief van tijd dan zie je ontwikkeling: een grafiek met een golvende lijn, idealiter met een opgaande trend en niks om somber over te zijn maar vooralsnog ogenschijnlijk afgesloten met een flatline. Een systeem tendeert naar zijn eigen vernietiging, dat is niet somber. De kunst is om er 'daarvoor' er zo veel mogelijk profijt uit te halen. Het gaat niet alleen over materiele winst, het gaat over fun en leerervaringen en alles wat verder wenselijk is. Erg 'in' is ook maatschappelijke winst. Hoe langer de lijn van ontwikkeling, hoe meer kans op en continuiteit in alle vormen van profijt. Het verdient de aanbeveling de lijn te verlengen! Dit is het beste geborgd met een stijgende trend. Werken in een stijgende lijn is net als fietsen op een dalende lijn. Weinig trappen veel tempo. Interessant is de vraag wat een systeem lerend maakt. Lerend om het dal in de curve om te zetten naar de volgende piek, hoger als de vorige.
Mijn visie is dat een systeem leert door crisis en feitelijk evolueert naar een nieuw meer geraffineerd systeem. Het moet dus minimaal één keer zeer doen om de weg van ontwikkeling opwaarts (lerend) op te gaan. Een organisatie wordt lerend als het naast het zich herstellen van de aard van de crisis ook leert van het fenomeen crisis.
Een crisis leert dat vanzelfsprekendheid niet bestaat. Er is maar één reactie op het niet bestaan van zelfsprekendheid, alertheid! Dit inzicht moet onderdeel worden van het collectieve geheugen van het systeem zodat het de tijd en de onderdelen ervan overstijgd.
Als je beide systemen beziet in het perspectief van tijd dan zie je ontwikkeling: een grafiek met een golvende lijn, idealiter met een opgaande trend en niks om somber over te zijn maar vooralsnog ogenschijnlijk afgesloten met een flatline. Een systeem tendeert naar zijn eigen vernietiging, dat is niet somber. De kunst is om er 'daarvoor' er zo veel mogelijk profijt uit te halen. Het gaat niet alleen over materiele winst, het gaat over fun en leerervaringen en alles wat verder wenselijk is. Erg 'in' is ook maatschappelijke winst. Hoe langer de lijn van ontwikkeling, hoe meer kans op en continuiteit in alle vormen van profijt. Het verdient de aanbeveling de lijn te verlengen! Dit is het beste geborgd met een stijgende trend. Werken in een stijgende lijn is net als fietsen op een dalende lijn. Weinig trappen veel tempo. Interessant is de vraag wat een systeem lerend maakt. Lerend om het dal in de curve om te zetten naar de volgende piek, hoger als de vorige.
Mijn visie is dat een systeem leert door crisis en feitelijk evolueert naar een nieuw meer geraffineerd systeem. Het moet dus minimaal één keer zeer doen om de weg van ontwikkeling opwaarts (lerend) op te gaan. Een organisatie wordt lerend als het naast het zich herstellen van de aard van de crisis ook leert van het fenomeen crisis.
Een crisis leert dat vanzelfsprekendheid niet bestaat. Er is maar één reactie op het niet bestaan van zelfsprekendheid, alertheid! Dit inzicht moet onderdeel worden van het collectieve geheugen van het systeem zodat het de tijd en de onderdelen ervan overstijgd.
Abonneren op:
Posts (Atom)