Van crisis naar crisis

Een organisatie is een specifiek systeem waarin individuen interacteren om gemeenschappelijke en individuele doelen te realiseren. Als de mens complex is in wat hem beweegt dan is een organisatie dit ook. Teken je de kaart van oorzaak en gevolg op het niveau van menselijk acteren dan teken je deze ook op organisatieniveau, volgens mij gaat het alleen om een verschil in abstractieniveau's. Snap je het wezen van de mens, dan snap je het wezen van een organisatie. Een bescheiden mens zal die claim niet snel leggen. It's about knowing, you don't know. Als je het niet weet blijf je kijken, dit is nodig om te zien.

Als je beide systemen beziet in het perspectief van tijd dan zie je ontwikkeling: een grafiek met een golvende lijn, idealiter met een opgaande trend en niks om somber over te zijn maar vooralsnog ogenschijnlijk afgesloten met een flatline. Een systeem tendeert naar zijn eigen vernietiging, dat is niet somber. De kunst is om er 'daarvoor' er zo veel mogelijk profijt uit te halen. Het gaat niet alleen over materiele winst, het gaat over fun en leerervaringen en alles wat verder wenselijk is. Erg 'in' is ook maatschappelijke winst.  Hoe langer de lijn van ontwikkeling, hoe meer kans op en continuiteit in alle vormen van profijt. Het verdient de aanbeveling de lijn te verlengen! Dit is het beste geborgd met een stijgende trend. Werken in een stijgende lijn is net als fietsen op een dalende lijn. Weinig trappen veel tempo. Interessant is de vraag wat een systeem lerend maakt. Lerend om het dal in de curve om te zetten naar de volgende piek, hoger als de vorige.

Mijn visie is dat een systeem leert door crisis en feitelijk evolueert naar een nieuw meer geraffineerd systeem. Het moet dus minimaal één keer zeer doen om de weg van ontwikkeling opwaarts (lerend) op te gaan. Een organisatie wordt lerend als het naast het zich herstellen van de aard van de crisis ook leert van het fenomeen crisis.

Een crisis leert dat vanzelfsprekendheid niet bestaat. Er is maar één reactie op het niet bestaan van zelfsprekendheid, alertheid! Dit inzicht moet onderdeel worden van het collectieve geheugen van het systeem zodat het de tijd en de onderdelen ervan overstijgd.