Als we praten over mannen en vrouwen zijn we het pad van de nuance al enigszins aan het verlaten. We generaliseren al bij het noemen van man en vrouw omdat we ze op basis hiervan eigenschappen toekennen. Zou hier in het geheel geen sprake van zijn dan zouden we het onderscheid niet hoeven maken. Je sprak dan niet over een man of vrouw maar over een mens. Ik kwam een mens tegen...
Dat heeft een hele andere lading dan: ik kwam een man of vrouw tegen. Neeeh, ik kwam een mens tegen. Zo! Hoe was dat? Nou, tamelijk uniek! Een mooi bruggetje naar den vrouwmens.
De laatste tijd gaat het veel over vrouwen aan de top. Of we daar beleid voor moeten maken? En dat soort rare dingen. Ik heb het genoegen dat ik heel regelmatig werk voor vrouwelijke opdrachtgevers of beter gezegd samenwerk met topvrouwen. Nu ik dat een tijdje doe vind ik dat ik er enigszins ongenuanceerd iets over kan zeggen. Ik tref meestal het soort die in mijn ogen met naturel gedrag aan de top zijn gekomen, gewoon door wie ze zijn. Top! Dit in tegenstelling tot de vrouwen die hier zijn gekomen door het kopiëren van mannelijk topmannengedrag, de heersende norm. Hier hoeven we er niet te veel van te hebben. Mannen genoeg, daar heb je geen vrouwen voor nodig.
Topvrouwen pakken meters door wie ze zijn, geen seconden. Volgens mij verslaan ze de man op ontvankelijkheid, kwetsbaarheid en verbindend vermogen. Het ego zit minder in de weg. Ze zijn strenger voor zichzelf, vinden zich zelf niet dominant top. Zien de kwetsbaarheid van dingen en zichzelf in en laten kwetsbaarheid zien. Ze zijn van nature beter in staat om te verbinden. Door ontvankelijkheid hebben ze een sterker lerend vermogen. Door verbinden neemt de kwaliteit en houdbaarheid van oplossingen toe omdat ze gebaseerd zijn op wederzijds begrip. Door een minder dominant ego gaat het sneller over de essentie, minder ruis. Verwar ze niet met doetjes; ik zie ze ook streng en onverbiddelijk zijn. Niks mis mee. Hulde aan de topvrouw. Projecteer de eigenschappen van topvrouwen op succesvolle ondernemingen. Ik zie parallellen. Adaptive enterprise.
We hebben geen betuttelend pedagogisch voorkeursbeleid nodig om vrouwen aan de top te krijgen. Kwaliteit is wat organisaties nodig hebben. Niets meer en niets minder. Wat we nodig hebben is een revisie op wat we als kwaliteit zien.
2 opmerkingen:
Betuttelend beleid is nooit wenselijk. Maar als in bepaalde kringen de praktijk uitwijst dat vrouwen ondervertegenwoordigd blijven, mag er van mij best beleid voor komen. In die situaties vergelijkbaar met het streven van de tabaksindustrie om maatregelen tegen te gaan met verwijzing naar de slogan "we lossen het samen wel op". #notdus
Dag Ad,
Cruciaal is dan de toon en intentie van het beleid. Je wil toch geen vrouw aan de top zijn als resultaat van specifiek beleid. Klinkt als 'met een rugzakje'. Je zit er wel maar we weten allemaal hoe...
Een reactie posten